(…) ‘Het meisje met de vlechtjes’ vertelt haar aangrijpende verhaal. Dat wil zeggen: dit filmische boek is gebaseerd op waargebeurde voorvallen. (…) Het verhaal staat op die momenten onder hoogspanning en schokt geregeld door de expliciete toon, maar nog meer door de manier waarop je deelgenoot wordt van Freddies tegenstrijdige emoties. “Het is alsof ik mezelf niet meer ben”, denkt Freddie nadat ze een man heeft gedood. “Alsof iets van mij bij hem is achtergebleven.” Zo rauw las ik niet eerder over het verzet in een jongerenroman. Freddie’s interne strijd groeit (…) De toegevoegde, fictieve verliefdheid tussen Freddie en een jongen die juist niet in opstand komt, werkt goed: zo krijgt Freddie tegenspel en realiseert de lezer zich dat ze óók nog een gewone tiener is, op weg naar volwassenheid.(…) rauw oorlogsboek (…) – TROUW – BAS MALIEPAARD
“Geldof beschrijft geloofwaardig en tot in detail een aantal acties waarbij vooral Duitse soldaten worden omgelegd. (…) Het dilemma over de daden komt vooral naar voren in de gesprekken met Peter, op wie de Freddie in het boek verliefd is. (…) De misverstanden en verwijdering tussen de twee zijn sterk uitgewerkt, net als de gesprekken van Freddie met een professor die ondergedoken zit. Het zet de waanzin van de oorlog in perspectief. Het gaat over liefde, verraad en vertrouwen en het recht om iemand dood te maken.
Geldof schreef eerder ‘Elke dag een druppel gif’ (Thea Beckmanprijs) over een jongen uit een NSB-gezin. Samen met dit boek is het een boeiend tweeluik over goed en kwaad. Het is allemaal niet zo zwart-wit, dat wisten we al wel, maar Geldof zet het aan de hand van deze interessante levensverhalen nogmaals duidelijk neer.” – JAAP LEEST
In de Top 25 van 2018 – “Boeiende fictie op basis van een levensverhaal. Wilma Geldof lijkt zich er in te specialiseren.”
“(…) ook nu weet ze een verhaal te vinden met plekjes en randjes die schuren. In Het meisje met de vlechtjes vertelt ze het waargebeurde, maar geromantiseerde oorlogsverhaal van de in september overleden Freddie Oversteegen, die als tienermeisje Duitse soldaten het bos in lokt om ze te vermoorden. Denk je eens in wat dat met je doet, nadat je je weer met een kop thee loopt op te winden over die irritante jongens in je klas.” – PJOTR VAN LENTEREN
“Het boek is zeker te zien als een eerbetoon aan de twee zussen. (…) Het verhaal wordt vlot verteld, met og voor details, en zonder teveel uit te leggen, waardoor het iets belerends zou krijgen. (…) Het zou me niets verbazen als ook dit boek komend jaar op de shortlist van deze prijs (Thea Beckmanprijs) zal staan. TOIN DUIJX, FRIESCH DAGBLAD
ALGEMEEN DAGBLAD
“(…) het verhaal, dat was prachtig. Het is heel realistisch geschreven en ik waande me echt Freddie. De karakters zijn menselijk met goede en slechte eigenschappen en zijn bijna allemaal gebaseerd op het echte verhaal van Freddie. Want Freddie heeft echt bestaan. Je voelt met haar mee hoe het moet zijn om in de oorlog te leven. Je wordt eigenlijk de oorlog ingezogen en dat is niet altijd fijn. Maar dat hoort ook bij dit boek en je wilt het boek niet wegleggen totdat je het uit hebt en de oorlog over is.” – Op no 2 van Lians Top 10 van 2018 – LIAN KANDELAAR voor de JONGE JURY
“Het bij vlagen uiterst spannende en prachtig vertelde verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen. De naar alle kanten opwaaiende emoties van Freddie worden realistisch opgetekend. Soms zijn daar pareltjes van zinnen bij: “Iemand doden schept een band voor het leven.’ De verliefdheid op de verzonnen buurjongen Peter maakt pijnlijk duidelijk wat het verschil was tussen wel of niet in verzet komen. Ook de grens tussen goed en fout lijkt steeds dunner te worden.” – Silvester van der Pol, Bol.com
“Het boek is met respect voor Freddie en Truus geschreven, dat proef je in iedere zin, in elk woord. Ondanks de grote, heftige gebeurtenissen blijft het integer, klein, persoonlijk.
Je ervaart Freddies twijfels, gaat mee in haar gedachten, groeit met haar op en huilt met haar mee. Een verhaal dat je bijblijft, dat je niet meer vergeet. Net zoals je na het lezen van dit boek nooit meer Loetje vergeet. (…) Ik heb gehuild om Loetje.
De auteur heeft de immense afschuw van WOII weten te vangen in eenvoudige zinnen, waardoor het misschien des te meer binnen komt. De moed die deze jonge meisjes gehad hebben, lijkt zo een makkelijke genomen beslissing, ‘want niet kiezen is óók kiezen’.
Ik kan er heel veel over vertellen, maar dit is een boek dat je zelf moet ervaren.” – Watiknouvind.com
Wilma Geldof heeft de herinneringen van Freddie Oversteegen tot een prachtig verhaal verweven. (…) Het verhaal is meeslepend en door de actieve schrijfstijl wordt je in het verhaal gezogen en wil je blijven lezen. Eindoordeel: Annemieke: **** Een prachtig, pakkend verhaal gebaseerd op ware feiten dat je als liefhebber van oorlogsboeken gewoon niet mag missen! Antoinette: **** Een waargebeurd, pakkend, realistisch en fijn geschreven boek, dat nog lang in mijn achterhoofd zal blijven zitten. HEBBAN.NL
Hier kun je luisteren naar het interview over ‘Het meisje met de vlechtjes’ in De Grote Vriendelijke Podcast